Cisza....
puk puk, puk puk, puk puk...
serce bije swoją nową muzykę, nadaje nowy rytm, rodzi nowe pragnienia i obrazy...
drewniana rama pokazuje nowy obraz - soczysta zieleń, a wśród niej delikatne perełki pączków kwiatów wiśni błyszczące w promieniach wschodzącego słońca i.
ta sama zielen z tymi samymi perełkami, a jednak jakże inna - strugi deszczu zniekształcają lekko obraz, przez co wydaje sie taki nierzeczywisty taki samotny, a jednak bliski sercu i tęsknocie...

Tawerna wciąż tętni życiem, nawet ze zdwojoną siłą, jednak serce jej ukłute szpilką nieokreślonej tęsknoty nie potrafi w pełni rozwinąć skrzydeł i odlecieć w przestworza. Serce pragnie rozbrzmieć  melodią ogromnego dzwonu i nieść się... i tańczyć pełnią nieograniczonego szczęścia i radości...